Als er ergens etiquette voor bestaan, dan is het wel voor de openingsdans. Lees er alles over in dit artikel!
Volgens de etiquette is de eerste dans gereserveerd voor de bruid en bruidegom, zij openen hiermee de dansvloer. De openingsdans is officieel een foxtrot of een Engelse wals, maar dit is niet verplicht.
Na deze openingsdans wisselt het bruidspaar van danspartner. De bruidegom vraagt, indien mogelijk, de moeder van de bruid. De bruid vraagt de vader van de bruidegom ten dans. Bij de volgende wissel danst de bruid met haar eigen vader en de bruidegom met zijn eigen moeder. Daarna is de keuze vrij en is de dansvloer voor iedereen geopend. De laatste dans van de avond is ook weer voor het bruidspaar, volgens de etiquette is dit een Engelse wals.
In de praktijk blijkt dat steeds minder bruidsparen zich iets aantrekken van de etiquette, vaak wordt het volgen van de etiquette als stijf en ouderwets betiteld. En hoewel de openingsdans bijna op iedere bruiloft nog vaste prik is, moet de officiële stijldans in veel gevallen plaatsmaken voor een simpel nummertje slowen. Het dansen met wederzijdse ouders schiet er dan meestal bij in.
Wat we ook steeds vaker zien zijn kunstig ingestudeerde danspartijen op opzwepende nummers, deze bruidsparen grijpen de openingsdans aan om het feest flink op gang te krijgen.
Wat het uiteindelijk ook wordt, zorg dat je van de openingsdans geniet! Het is jullie moment, en of jullie nu intiem een nummertje slowen of helemaal los gaan met ingestudeerde pasjes, het is een éénmalig-niet-over-te-doen moment. Zorg er daarom voor dat je elkaar tijdens het dansen aankijkt, blijf lachen en sta rechtop. Laat het verder gewoon gebeuren, ga er in op en probeer er bewust van te genieten.
Als je geniet dan straal je dat ook zonder twijfel uit!
