Over de geschiedenis van bruidstaarten bestaan verschillende verhalen. Nieuwsgierig? Je leest er alles over in dit artikel.
In één versie wordt de oorsprong van bruidstaarten in de Romeinse tijd gezocht en wordt de nadruk gelegd op de vruchtbaarheidssymboliek. De bruidstaart zou ten tijde van de Romeinen nog een eenvoudige koek zijn, die doormidden werd gebroken en boven het hoofd van de bruid werd verkruimeld. Het ritueel zou tot doel hebben gehad de goden te smeken het jonge paar met veel kinderen te zegenen.
Een ander verhaal vertelt over een gebruik tijdens de middeleeuwen in Engeland, waarbij de bruiloftgasten elk een kleine koek of taart meenamen die vervolgens gestapeld werden op een tafel. Zo kreeg je al een idee van een bruidstaart. Als de bruid en bruidegom elkaar over de stapel heen konden kussen zonder dat de stapel omviel, zou dat veel geluk brengen.
En er is nog een ander verhaal over een Engelse kok, die geïnspireerd raakte door de Bride’s Church, een kathedraal met een spierwitte toren, die bestaat uit vijf lagen op elkaar.
Hoe het ook zij, de oorsprong van de klassieke bruidstaarten met 3 plateaus zoals wij hem kennen ligt in Engeland. In de tweede helft van de 19e eeuw was het Queen Victoria die een dergelijke taart liet maken voor de bruiloft van de toenmalige kroonprinses.
Deze ‘weddingcake’ bestond uit 3 etages, was geheel wit met eiwitglazuur, had bloemen van blank marsepein en was met garneerglazuur afgemaakt. Deze indrukwekkende taart zette de norm voor alle volgende koninklijke bruidstaarten. Van hieruit sijpelde het gebruik langzaam door naar de adel en later naar de rijke bourgeoisie. Pas vanaf 1960 werden de plateaubruidstaarten ook gebruikelijk bij de gewone Engelsen.
Ook in Nederland zette het koningshuis de toon. Toen koningin Wilhelmina trouwde in 1901 stond er een prachtig gedecoreerde bruidstaart in Engelse stijl klaar. Wilhelmina kopieerde het gebruik van haar Engelse collega-vorsten. Ook prinses Juliana werd tijdens haar huwelijksplechtigheid in 1937 gefêteerd met een Engelse bruidstaart. De bruidstaarten Engelse stijl zijn in Nederland lange tijd beperkt gebleven tot de koninklijke familie.
Het is pas vanaf de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw dat ook steeds meer gewone bruidsparen een dergelijke taart voor hun eigen huwelijk lieten aanrukken. En zelfs toen was het nog geen vanzelfsprekend onderdeel van het huwelijk, zoals bijvoorbeeld trouwen in het wit of met een bruidsboeket dat al wel was. Het is pas in de jaren ’90 dat de klassieke Engelse bruidstaart echt algemeen werd. En gelukkig is dat tot op de dag van vandaag nog steeds zo!
